Etter å ha venta på time sida November, va det endelig min tur å få komme på MR undersøkelse. Ej grudde mej ikkje, men ej va litt spent. Når ej ankom sjukehuset vart ej ført inn på ett lite rom. Her fortalde ei dame om korleis alt skulle forgå, og ho sette kanyle i handa mi og laga klart 1 liter med kontrastvæske. Ej vart letta etter første slurken, fordi kontrastvæska smakte ingenting. Ej satt slik å drakk dinna literen i 40 min åleine. Gjett om ej vart rastlaus der inne :)
Når alt va drukke opp gidde ho mej kvalmedempande og meir kontrastvæske gjennom kanyla. Ej skifta, og vi for innpå rommet. Her sjekka vi at alt av metal va vekk (hårstrikken ødela masse bilde fordi den gløymte vi). Ej la mej på magen på ett bord, ej fekk øretelefona med radio og ei plate som dei festa på ryggen min.
Ej låg i maskina i 20-30 min. Ej måtte heile tida "trekke pusten dypt, pust ut, og hold pusten der" i intervalla på rundt 20 sek. Dama snakka til mej i øretelefonane, og ho fortalte om alt som skjedde. Ej synst det va vanskelig å holde pusten så lenge, men dei fekk heldigvis dei bilda dei skulle. Underveis fekk ej nåke beroligande for at magen skulle slutte å jobbe når dei tok bilda. Ej fekk en ekkel metall smak i munnen, og ej klarte ikkje fokusere skikkelig med auene etter undersøkelsen. Ej va litt susete og hadde kjempe mageknip nåken tima etterpå, så det va godt ej hadde tatt mej sjukedag frå jobb.
Maskina bråkte veldig, men absolutt ikkje so gale som folk ville ha det til. Den suste veldig som ei stor vaskemaskin, og når dei tok bilda kom der banke lyda. Haudet låg heilt i opninga av maskina, så klaustraforbi fekk ej heller ikkje. Ej lata igjen augene og kvilte mej på den gode puta.
Skal du på MR e det vertfall ikkje nåke å grue sej til. Ej synst det "låkaste" med heile undersøkelsen va kanyla som stod i handa faktisk :)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar